Για να φτάσετε στο El Hato παίρνετε τον αυτοκινητόδρομο “ruta Panamericana”, που αφήνει το χάος της Πόλης της Γουατεμάλας και οδηγεί προς τον νότο. Διασχίζοντας πολλές φυτείες καφέ που σήμερα έχουν μετατραπεί σε οικοδομήσιμη γη και, καθώς ο καφές αραιώνει, ο δρόμος περνά μέσα από εκτάσεις που καλλιεργούνται μόνο εν μέρει.

Το βλέμμα ακολουθεί αυτό το επικλινές οροπέδιο και αιχμαλωτίζεται από ένα μοναχικό κωνικό βουνό που ξεχωρίζει στον ορίζοντα προς τα νοτιοδυτικά. Από την κορυφή του αναδύεται μια μακριά γραμμή ακανόνιστου καπνού, άλλοτε αραιού και άλλοτε πυκνότερου. Αυτό είναι το ενεργό ηφαίστειο Pacaya: ένα από τα μεγάλα φυσικά θεάματα που προσφέρει η Γουατεμάλα.

Ο καφές καλλιεργείται ανάμεσα στα 1200 και 1450 m. Στη συνέχεια οι καρποί μαζεύονται με το χέρι δύο φορές από κάθε φυτό, έτσι ώστε να εξασφαλίζεται ότι επιλέγονται μόνο τα εντελώς ώριμα κεράσια. Τέλος, οι κόκκοι υπόκεινται σε υγρή επεξεργασία και στεγνώνονται στον ήλιο σε παρτέρια, κοντά σε ένα τεράστιο φυτώριο από πολύχρωμες ορχιδέες.

Πίσω στο 2001, ο Christian Ras, ιδιοκτήτης της φυτείας, έχτισε ένα σχολείο μέσα στην ιδιοκτησία El Hato, το οποίο είναι δωρέαν και αυτή τη στιγμή έχει περίπου 150 μαθητές. Εκεί, εκτός από τα συνηθισμένα εκπαιδευτικά προγράμματα, οι μαθητές διδάσκονται επίσης και μεθόδους καλλιέργειας του καφέ.

O Christian είναι αφοσιωμένος αγρότης και αφιερώνει πολύ χρόνο και ενέργεια στην έρευνα. Στη φυτεία του γίνονται συνέχεια δοκιμές σχετικά με τις ποικιλίες του καφέ, τις τεχνικές καλλιέργειας και την πρόληψη ασθενειών των φυτών. Οταν επισκεφτήκαμε τη φάρμα του, ο Christian και η ομάδα του ανέπτυσσαν νέες τεχνικές κλαδέματος, για να ενισχύσουν την αντίδραση του φυτού στον ήλιο και την ανθεκτικότητά του στην ασθένεια roja. Χάρη στην έρευνα του, το κτήμα El Hato κατάφερε να μειώσει τις ζημιές από αυτή την ασθένεια, η οποία επηρρέασε την Κεντρική Αμερική την περίοδο 2012 – 2014.