Ο ουρανός με το βιολετί χρώµα του σούρουπου στις πλαγιές της Cordillera del Balsamo αποκαλύφθηκε από πάνω µου και τον απόλαυσα στο έπακρο. Ολόγυρα, όσο έφτανε το μάτι, το ζεστό πράσινο χρώμα των καφεόδεντρων, που ήταν ακόμα φορτωμένα με όχι εντελώς ώριμα κεράσια, δημιουργούσε ένα ευχάριστο αίσθημα γαλήνης. Τα ώριμα, κόκκινα κεράσια κείτονταν στο έδαφος σε μικρούς σωρούς, καρπός μιας ολόκληρης ημέρας συγκομιδής, παρατημένα, έστω και για λίγο, από τους ιδιοκτήτες τους.

Οι συλλέκτες, που δεν ήταν προσηλωμένοι στη διαλογή των προϊόντων, μιλούσαν μεταξύ τους ψιθυριστά. Ένα χαλαρωτικό τοπίο, σχεδόν ειδυλλιακό, αν δεν υπήρχε ένας θόρυβος στο βάθος που γινόταν όλο και πιο ξεκάθαρος και αυξανόταν όσο προχωρούσα ανάμεσά τους. Στην αρχή δεν ήταν τίποτε περισσότερο από μια διάχυτη μουρμούρα, από την οποία, με κάθε δευτερόλεπτο που περνούσε, οι θυμωμένες φωνές σιγά σιγά ενώνονταν σε μια μοναδική, ξεχωριστή λέξη, που επαναλαμβανόταν εμμονικά: “Λεφτά, λεφτά, λεφτά…!”

Εκατοντάδες συλλέκτες καφέ είχαν αφήσει τους σωρούς των κερασιών τους για να κατευθυνθούν προς το μέρος μου – γυρνώντας να τους κοιτάξω το είχα επιτέλους καταλάβει! – να φωνάζουν για αύξηση της αμοιβής ανά μονάδα βάρους που θα λάμβαναν λίγο αργότερα.

Για λίγα δευτερόλεπτα, δεν το κρύβω, με κυρίευσε ο τρόμος: δεν ήμουν ο ιδιοκτήτης της φυτείας. Είχαμε εμπλακεί σε μια παρεξήγηση που προέκυψε από την αδυναμία μας να πληροφορήσουμε τους συλλέκτες ότι η συγκομιδή που είχαν κάνει για το πειραματικό μας πρόγραμμα επιλογής και βελτίωσης του καφέ θα ανταμείβονταν με υψηλότερη αμοιβή που θα έπαιρνε υπόψη και τα ατελώς ώριμα ή πράσινα κεράσια που θα απορρίπτονταν στη ζυγαριά.

Το προηγούμενο βράδυ, εγώ ο ίδιος είχα συστήσει στον Pino Angelucci (τον Ιταλο-Σαλβαδοριανό ιδιοκτήτη της φυτείας San Luis) να πληρώνονται περισσότερο οι συλλέκτες για να μπορούν να κάνουν όσο το δυνατόν περισσότερα πειράματα, και όταν τελικά κατάφερα να γίνω κατανοητός, οι εργάτες ηρέμησαν και το πρόβλημα λύθηκε, προς μεγάλη μου ανακούφιση.

Η ποιότητα του καφέ που καλλιεργείται σε αυτές τις απότομες πλαγιές είναι εξαιρετική. Το κτήμα San Luis, ιδιοκτησίας της οικογένειας Angelucci από το 1975, βρίσκεται σε υψόμετρο μεταξύ 1300 και 1500 m. Ο Pino και ο πατέρας του Giuseppe πριν από αυτόν, έχουν επενδύσει χρόνο και χρήμα για να βελτιώσουν την ποιότητα ενός ήδη εξαιρετικού καφέ.

Η δουλειά τους, η συνεργασία με την CSC και τα συνεχή τεστ που διεξάγουν στη φυτεία από το 2002 είχαν σαν αποτέλεσμα αυτόν τον estate coffee, τα κεράσια του οποίου μαζεύονται με το χέρι σε τρεις φάσεις, έτσι ώστε να διασφαλιστεί ότι συλλέγονται μόνο τα πιο ώριμα.